Ik ben Kaj.
En dit is mijn verhaal, mijn blauwdruk.
Blauwdruk Dertien.

Waar ik dit eerst uitermate frustrerend vond, ben ik gaan inzien dat uitzoekwerk uiterst waardevol is. En gewoonweg leuk kan zijn. Het begin van vrijheid is dat je jezelf kent. Nee, de keuze maken om jezelf te willen kennen is dat. Inzicht biedt uitzicht. En een uitzicht is bedoeld om van te genieten, nietwaar?

Maak je dus niet druk als je het nog niet weet. Je hebt een uniek verhaal te vertellen. Ben er klaar voor, wees zelfverzekerd en overdenk niet. De schoonheid van jouw verhaal zit in het gegeven dat het ondanks alles doorgaat, zich ontwikkelt en je hierin kunt meegaan. Het grote doel zou moeten zijn dat het goed genoeg voelt voor nu. Prima dus.

Mag ik verwachten dat dit gebeurt als ik zelf niets loslaat over mijn eigen, unieke blauwdruk?
Nee toch zeker? Nu dan, laten we bij het begin beginnen:

Mijn vroeggeboorte is ongetwijfeld een symbool geweest van mijn levenslust *knipoog.
Dit zat er niet altijd in hoor. Op de middelbare school bekroop mij van alles: onzekerheid, paniek, zweetplekken, het gevoel anders te zijn en nergens naartoe te kunnen daarmee. Terwijl ik redelijk kon leren en er positief gedacht werd over mijn toekomst door anderen. Ikzelf zag dit alleen niet zo. Ik voelde het niet. Ik begreep het niet, mij niet. Deze wisselvalligheid trok zich door in mijn vervolgstudies. Met een diagnose rijker (ADD) werd ik vele illusies armer. Ik had de tools niet om dat wat erin zat eruit te halen. De stof, de droge materie begreep ik, vond ik niet zo spannend. Plannen, organiseren, grip houden op allerlei prikkels, een breed scala aan emoties (tegelijk!) en het eigen maken van de materie daarentegen wel. Dit alles kwam samen in de periode rondom het afscheid van mijn moeder, nadat ze dit leven verliet door de gevolgen van kanker. Het getal wat ons en de rest van het gezin in leven al verbond was het getal dertien. Tijdens haar ziekte en na haar dood werd dit een factor van verbinding in onze hele familie. Dit verklaart meteen waarom ik gekozen heb om ´Blauwdruk Dertien´ te gebruiken als organisatienaam. Het staat symbool voor mijn liefdevolle achtergrond.

Na meerdere studies gevolgd te hebben wist ik er uiteindelijk in te slagen er ééntje met succes af te ronden (uiteráárd met vertraging). HBO Pedagogiek. Diploma in de pocket en direct doorgestroomd naar serieus werk bij Buro Andersom. In de ambulante psychiatrie. Man, wat was dit mooi en wat heb ik daar veel geleerd! Wegens privé-omstandigheden viel ik echter uit en kwam ik thuis te zitten. Alleen. Geen relatie (meer), geen werk en géén idee. En net verhuisd naar een eigen stek. Alles bleek nieuw, vooral het alleen zijn met mezelf. Ach, (liefdes)verdriet is onze beste leraar, dus bedankt dat je me wijs hebt gemaakt zullen we maar zeggen. Het werd het keerpunt in mijn leven (tot dusver). Ik begrijp ik nu beter. Ik vind het zelfs leuk om met ik te ontdekken en plezier te maken. Vaak dan. Soms niet. Maar ik heb geleerd om de waarde van rottigheid te zien en er iets mee te doen. Het eigen maken van de materie.

Ik vind het ook leuk om anderen te helpen. Daar haal ik vreugde uit en voldoening. Met mijn eigen blauwdruk als fundament en eigen kracht. Ik heb de tools gevonden om eruit te halen wat erin zit (zo ongeveer dan). Jij kunt dat ook. Dus voel je vrij om over de mogelijkheden hiertoe te sparren. Ik help je er graag bij.

Wees welkom. Voel je welkom.